بابلسر...

رد پا....

امیدی نیست بر من، خوب میدانی پریشانم
مرا گر خضر هم از نو بسازد، باز ویرانم

شبیه گیسوان تو پس از باران که جانگیر است
دمی خوب است حالم، گاهی از این غم پریشانم

مرا گر پس زدی از خود، ملالی نیست، میفهمم
که من هم از خودم عمریست، بانو جان، گریزانم

اگر باشم همین اطراف، به قلبم عشق می ورزند
نمیپرسند حالم را پس از مرگم عزیزانم

هوای چشم من ابریست مثل حال بابلسر
خودم اما اسیر خشکی هر روز سمنانم

فقط یک مصرع از فاضل، برای حال من کافیست
" به هر دل بستنم  عمری بدهکار و پشیمانم"

ولی  من رد پایت را، گرفتم تنگ در آغوش
که شاید بگذری روزی، دوباره از خیابانم

# حمید_رفایی
@hamidrefaeipoem